به نقل از «مهر»

افراد میانسال چکاب چشم ها را جدی بگیرند

تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۵۷۵۸۰

به گزارش خبرگزاری مهر، محمدرضا فرتوک زاده، در گفتگو با رادیو سلامت با بیان اینکه تخریب عصب بینایی با روش‌هایی مثل فیزیوتراپی مغزی یا لیزر امکان پذیر نیست، گفت: البته باید عوامل تخریب عصب بینایی را بررسی کنیم. زیر ۴۰ سال، عوامل فشارنده عصب، جز شایع‌ترین عوامل هستند. شایع‌ترین آن، ادونوم هیپوفیز است که منطقه پشت کره چشم است و زیر مغز قرار دارد و در منطقه زیر عصب بینایی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر غده هیپوفیز درشت شود به عصب فشار می‌آید و تخریب می‌شود که باید این ادنوم از بین رود تا فشار از بین برود. اگر این مشکل رفع شد و در اوایل بیماری باشد ممکن است بینایی برگردد و شاید هم برنگردد.

وی ادامه داد: بیشترین علت کاهش بینایی در افراد بالای ۴۰ سال، در اثر تخریب، این است که خون رسانی کم شده است یا می‌تواند در اثر دیابت، بیماری‌های عروقی و…، خون رسانی کم شود و عصب، آرام آرام تخریب شود. مقداری در خانم‌ها بیشتر است؛ اما جنسیت خیلی تأثیری ندارد. بالاتر از سن ۴۰ سال مثلاً ۶۰ سال، بیماری گلوکوما چشم (آب سیاه) که فشار چشم بالا می‌رود که در اثر آن، عصب به مرور تخریب می‌شود و حالا بر اساس تشخیص هرکدام از این بیماری‌ها، مداواها متفاوت است.

این فوق تخصص قرینه در ادامه بیان کرد: مثلاً در بالا بودن فشار چشم یا آب سیاه اولین داروها پایین آورنده فشار چشم هستند مثل قطره‌های کاهش فشار چشم، فشار را پایین می‌آورند و جلوی تخریب را می‌گیرند. عصب‌ها که علامت‌ها را به مغز می‌رسانند با فشار بالای چشم تخریب می‌شوند. فرد در این حالت اطراف را نمی بیند و متوجه نمی‌دهند و اگر هم بفهمند اهمیت نمی‌دهد و این فشار به کل بینایی می‌رسد و نابینایی به بار می‌آورد و بیشتر نابینایی برای این بیماری آب سیاه یا گلوکوما هست که با تخریب اثر بینایی همراه است و قابل برگشت نیست و باید از قبل جلوگیری شود تا فشار چشم پایین بیاید.

وی در خصوص علائم آب سیاه گفت: متأسفانه آب سیاه علائمی ندارد. ما در معاینات روزمره که برای افراد انجام می‌دهیم حتماً فشار را می‌گیریم و درمان می‌کنیم. از سن ۴۰ سال به بالا باید به چشم پزشک مراجعه کرد و چکاب شد. در اکثر سالمندان و کسانی که عمل می‌کنند، مگس پرانی است که عارضه‌ای ندارد و مداوایی هم ندارد. بیشتر تحمل است و کم کم محو می‌شود.

فرتوک زاده بیان کرد: جای نگرانی نیست. خشکی چشم باعث درهم دیدن تصاویر می‌شود. پس باید بعد از عمل حتماً قطره اشک مصنوعی استفاده شود هر شش ساعت یک قطره.

وی در پاسخ به این پرسش که اگر عینکی باشیم و از عینک استفاده نکنیم باعث تشدید تاری دید می‌شود، گفت: در سن پایین باعث تنبلی چشم می‌شود و بچه‌ها باید عینک بزنند تا تنبلی چشم از بین برود.

فرتوک زاده در پایان در خصوص قوز قرنیه اظهار داشت: قرنیه انسان یه جسم مدور منظم است و مثل نیم کره است که باعث می‌شود ما اجسام را ببینیم. قرنیه انسان به دلیل علت‌های ژنتیکی یا اکتسابی ممکن است قوز پیدا کند. نامنظم شود و از حالت کروی در آید و با عینک هم خوب نمی‌شود و نمی‌شود با عینک هم دید. معمولاً ارثی است و درصد کمی اکتسابی است. برای درمان در مراحل اولیه عمل می‌کنیم و اگر بیماری پیشرفته‌تر باشد پیوند قرنیه انجام می‌دهیم.

کد خبر 5672573 حبیب احسنی پور

منبع: مهر

کلیدواژه: چشم پزشکی آب سیاه چشم ویروس کرونا موج هشتم آمار کرونا کمبود پرستار وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی واکسن کرونا کمبود دارو بیماری های عفونی ستاد ملی مقابله با کرونا سویه اومیکرون کرونا شیوع کرونا واکسیناسیون کرونا پزشک خانواده بیماری های قلبی و عروقی فشار چشم آب سیاه ۴۰ سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۵۷۵۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معمای عجیب: این ۵۰۰ نفر از بیمار‌ی‌ قلبی و دیابت در امانند

افراد مبتلا به سندرم لارون، ریسک پائینی برای ابتلا به بیماری‌های قلبی و اختلالات مرتبط با افزایش سن دارند و دانشمندان در همین نکته به دنبال درمان‌های جدیدی هستند.

به گزارش خبرآنلاین، گونه نادری از کوتاه‌قامتی به نام سندروم لارون که در سراسر دنیا تنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر به آن مبتلا هستند، توجه دانشمندانی را که در حوزه پیری و بیماری‌های متابولیک مشغول بررسی هستند، به خود جلب کرده است.

جالب اینجاست که در مجموعه‌ای از مطالعات، این بیماری با تعداد قابل‌توجهی از اثرات مثبت سلامتی، مثل محافظت در برابر دیابت، سرطان و زوال شناختی مرتبط به نظر می‌رسد و موش‌هایی با شرایط مشابه حدود ۴۰ درصد بیشتر از حیوانات کنترل عمر می‌کنند.

بیماران سندروم لارون از بیماری قلبی در امانند

گرچه هنوز مشخص نیست که آیا افراد مبتلا به سندرم لارون (کمبود گیرنده هورمون رشد)، به‌طور متوسط بیشتر از افراد معمولی عمر می‌کنند یا خیر، اما نتیجه بررسی منتشره در Med حکایت از آن دارد که احتمالاً خطر کمتری در ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، مبتلایان به این سندروم را تهدید می‌کند. مبتلایان به این سندروم، فشارخون پایین‌تری دارند و تجمع چربی در شریان‌هایشان کمتر است و دیواره شریان کاروتید آن‌ها نسبت به افرادی که به این سندروم مبتلا نیستند، ضخامت کمتری دارد.

والتر لونگو، زیست‌پیری‌شناس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره توضیح داده: «این مطالعه عملاً این آخرین قطعه گمشده‌ای بود که نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به این سندروم، از همه بیماری‌های اصلی مرتبط با سن در امان هستند و از همین رو جزئیات مطالعه درباره این سندروم، ممکن است در تولید دارو‌ها یا رژیم‌های غذایی با اثرات محافظتی مورداستفاده قرار بگیرد».

از اکوادور تا سراسر جهان

«خایمه گوارا آگیره»، متخصص غدد دانشگاه سانفرانسیسکو در پایتخت اکوادور و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره گفته: «در این مطالعه ۲۴ فرد مبتلا به سندرم لارون و ۲۷ نفر از بستگان آن‌ها مورد بررسی قرار گرفتند که همگی در اکوادور زندگی می‌کنند.» اکوادور کشوری است که یک‌سوم افراد مبتلا به این بیماری در آن زندگی می‌کنند.

او از زمانی که گروهی از افراد مبتلا به این بیماری را در روستا‌های دورافتاده در کوه‌های آند شناسایی کرد، بیش از ۳۰ سال است که آن‌ها را زیر نظر دارد.

افراد مبتلا به سندرم لارون، دارای کمبود گیرنده هورمون رشد هستند و ازاین‌رو، بدنشان نمی‌تواند به صورتی درست و صحیح از این هورمون بهره ببرد. البته سطح هورمون رشد در بدن آن‌ها طبیعی یا حتی بالاست، ولی سطح فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) (که به هورمون رشد در راستای تقویت رشد استخوان‌ها و بافت‌ها کمک می‌کند) در بدنشان پائین است.

طبق گفته لونگو، از آنجایی که پایین بودن سطح IGF-۱ با خطر بیشتر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است، بسیاری بر این باورند که افراد مبتلا به سندرم لارون احتمالاً با مشکلات قلبی و عروقی زیادی روبه‌رو هستند. تحقیقات پیشین که توسط همین گروه انجام شده بود، حکایت از آن داشت که افراد مبتلا به سندروم لارون، آمار مرگ‌ومیر مشابهی بر اثر بیماری‌های قلبی دارند و بعد از تحقیقات گوارا آگیره درباره برخی مرگ‌های ناشی از حملات قلبی، او متوجه تناقض‌های متعددی شد. خود او در این‌باره گفته: «مردم در آن شهر‌های کوچک، گاهی هر مرگی را بدون هیچ توضیحی به انفارکتوس میوکارد نسبت می‌دهند و این ساده‌ترین کار است.»

مجموعه‌ای از آزمایش‌های بعدی نشان داد که افراد مبتلا به سندرم لارون در مقایسه با بستگانشان که این بیماری را نداشتند، ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی معمولی یا کمتری داشتند.

راوی ساواریرایان، ژنتیک بالینی و محقق مؤسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن گفته: «این‌ها نتایج مقدماتی بررسی در تعداد بسیار کمی از افراد است که جالب به نظر می‌رسند. من فکر می‌کنم که این بررسی‌ها باید در گروه‌های بسیار بزرگ‌تری تکرار شوند.»

شرایط مشابه در بیماران آکندروپلازی

ساواریرایان و همکارانش نتایج مشابهی را در بیماران مبتلا به نوع دیگری از کوتاه‌قامتی به نام آکندروپلازی یافتند. او در این رابطه توضیح داد: «وقتی به این مقاله نگاه کردم، شباهت‌های زیادی بین این دو دیدم و این برایم واقعاً جالب بود.»

مانوئل آگویار-اولیویرا، متخصص غدد در دانشگاه فدرال سرگیپ در برزیل، که در حال بررسی جهش نادر دیگری که باعث کوتاهی قد می‌شود است، اثرات محافظتی قلبی عروقی مشابهی را در بین بیش از گروهی از افراد که بیش از ۳۰ سال آن‌ها را زیر نظر داشته، مشاهده کرده و دراین‌باره گفته: «داده‌ها بسیار شبیه به هم هستند.»

محققان از این احتمال که افراد مبتلا به سندرم لارون ممکن است بیشتر از حد متوسط عمر کنند، شگفت‌زده شده‌اند. تابه امروز هیچ یک از این محققان، نشانه‌ای در این رابطه نیافته‌اند، اما امیدوارند که در مقایسه افراد مبتلا به این سندروم با خواهر‌ها و برادر‌های سالم‌شان، نشانه‌ای برای طول عمر بیابند. آگیره دراین‌باره گفته: «در تلاش برای به دست آوردن بودجه برای انجام این مطالعات هستم.»

الهام‌بخشی برای ساخت دارو‌ها

هایم ورنر، متخصص ژنتیک که درباره اثرات محافظتی سندرم لارون در برابر سرطان مطالعه می‌کند، به این نکته اشاره کرده که تلاش‌های کنونی در مسیر کمک به شناسایی ژن‌ها و مسیر‌هایی که ممکن است در برابر بیماری‌های قلبی عروقی محافظت کنند، مهم خواهد بود: «تشخیص این ژن‌ها برای مداخلات تغذیه‌ای یا دارویی در آینده اهمیت زیادی دارد.»

لونگو امیدوار است که نتایج اخیر بتواند در توسعه استراتژی‌های جدیدی در راستای جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی در افراد بدون این عارضه باشد، مفید و مؤثر باشد. شاید یک داروی خوراکی برای کاهش سطح IGF-۱ با هدف قرار دادن گیرنده هورمون رشد، راهکار مناسبی باشد. او در این رابطه گفت: «فقط باید متوجه شویم که چگونه می‌توان این کار را با خیال راحت انجام داد تا اوضاع را بدتر نکنیم.»

آگیر اولیورا البته تمایل چندانی به مسدود کردن هورمون‌ها برای تقلید از اثرات مثبت در افراد غیر مبتلا ندارد و معتقد است که این نوع مداخله ممکن است ریسکی و خطرناک باشد.

محققان در عین‌حال قصد دارند تا به مبتلایان به سندروم لارون کمک کنند. لونگو و گوارا آگیره از شرکت‌های داروسازی و دولت اکوادور خواسته‌اند تابه منظور بهبود روند رشد کودکان و نوجوانان مبتلا به این سندروم، IGF-۱ را برای آن‌ها تهیه و فراهم کنند. چرا که برخی تحقیقات حکایت از آن دارد که این فاکتور ممکن است برای افراد مبتلا به کوتاه‌قامتی مؤثر باشد.

محققان همچنین با آغاز آزمایش یک رویکرد غذایی، امیدوارند تا رشد کودکان مبتلا به این سندرم را بهبود بخشد. گوارا آگیره به صورت رایگان به این گروه مراقبت‌های پزشکی ارائه می‌کند. خود او در این‌باره گفته: «آن‌ها هنوز هم هر هفته با یک مشکل جدید به سراغم می‌آیند و خوشبختانه، تعداد آن‌ها زیاد نیست.»